Za pochodzenie nazwy lawendy uznaje się słowo lavare, które oznacza „myć się” – już w starożytności Rzymianie stosowali lawendę podczas kąpieli do aromatyzowania wody.
Wygląd, pochodzenie i morfologia lawendy lekarskiej
Lawenda lekarska (łac. Lavandula officinalis) znana jest również pod nazwą lawenda wąskolistna oraz lawenda angielska. To powszechnie uprawiana roślina, która ze względu na ozdobny charakter oraz szereg zdrowotnych właściwości znana jest na całym świecie. Za pierwotne pochodzenie lawendy uznaje się basen Morza Śródziemnego, natomiast do polskich ogrodów lawenda lekarska przywędrowała w XVI wieku.
Lawenda lekarska jest półkrzewem należącym do rodziny wargowatych. Hodowana w sprzyjających warunkach osiąga wysokość 50 cm, tworząc regularne kępy.
Charakteryzuje się wieloletniością oraz przyrostem nowych liści, który trwa przez cały rok. W rejonie gorącego klimatu śródziemnomorskiego lawenda lekarska występująca dziko rośnie w mało urodzajnych glebach przez 15-20 lat. Uprawiana w naszej strefie klimatycznej żyje o połowę krócej. Lawenda lekarska preferuje suchą, bogatą w wapń oraz przepuszczalną glebę, a także dobrze nasłonecznione, przewiewne stanowiska. Mokre podłoże nie sprzyja uprawie rośliny. Udana hodowla lawendy wymaga również odpowiedniego ścinania pędów wiosną oraz jesienią.
Lawenda lekarska – działanie i właściwości
Rosyjski akademik Borys Bołotow oraz dr Naumow stworzyli teorię, według której powodem wszystkich problemów trawiennych jest brak odruchu Serdiukowa. Odruch Serdiukowa to bardzo ważna czynność wykonywana przez nasz organizm. Otóż kiedy ilość wytwarzanego kwasu solnego w żołądku jest prawidłowa, zastawka mięśniowa oddzielająca jamę żołądka o odczynie kwaśnym od jamy dwunastnicy o odczynie zasadowym, ulega zamknięciu. Dzięki temu trawienie odbywa się prawidłowo i nic nie zalega w przewodzie pokarmowym. Kiedy jednak zastawka ta nie zamyka się pomiędzy.
Lawenda lekarska – działanie i właściwości
Rosyjski akademik Borys Bołotow oraz dr Naumow stworzyli teorię, według której powodem wszystkich problemów trawiennych jest brak odruchu Serdiukowa. Odruch Serdiukowa to bardzo ważna czynność wykonywana przez nasz organizm. Otóż kiedy ilość wytwarzanego kwasu solnego w żołądku jest prawidłowa, zastawka mięśniowa oddzielająca jamę żołądka o odczynie kwaśnym od jamy dwunastnicy o odczynie zasadowym, ulega zamknięciu. Dzięki temu trawienie odbywa się prawidłowo i nic nie zalega w przewodzie pokarmowym. Kiedy jednak zastawka ta nie zamyka się pomiędzy.
